Dans in de hoofdgemeente in Saint Laurant

We zijn in de hoofdgemeente belandt en mochten daar dienen in dans,zang en de preek.

Als eerste mocht ik samen dansen met Rinia en de al eerder genoemde tiener,weet nog steeds haar naam niet.

De vonken vlogen er vanaf en dat al voor een opening. Hierna zong Letitia een surinaams lied en ik mocht hierna een solo dansen, I believe you are my healer...Alsof God echt duidelijk wou maken wat Hij wou doen...Nooit eerder zo geftig en fel gedanst....Mensen zijn zo openstqqnd voor dit...alleen dat maakt het zo gezegend om het te mogen doen.

mensen genezen hier ter plekke, je ziet het gewoon gebeuren, dat God ingrijpt in hun levens.

Zaterdag ga ik de eersteworkshop doen en een choreo en zondag zullen ze deze opvoeren

En het is hier best wel warm zeg maar :-)

Adamo vanuit Frans Guyana

Ben nu het eerste filpje aan het uploaden van de prodigal son dans in de Bribi gemeente in Paramaribo

De eerste dienst in Frans Guyana

Eindelijk een internetcafe gevonden

Een kerkje zo groot als een schuur maar wel vol vuur

Wat een passie voor God..en gelijk een dans gedaan op Kadosh met 2 dames, Rinia en een tiener die ik niet ken en heel zeinig ruimte om te dansen...

God was zo aanwezig.....en dit is nog maar het begin, de andere dagen knalden er nog meer uit

Die zal ik ook meer beschrijven later en ook de filnpjes erbij zetten

Adamo

Dienst in de BriBri Gemeente te Paramaribo

Vandaag het lied opgevoerd met Ilaisa in de BriBri Gemeente in p\Paramaribo,

Het lied ging over de verloren zoon / dochter die God waren kwijt geraakt door de dingen die ze deden om de leegte in hun leven te vullen.

Wat een impact had onze dans op de mensen en hoe toepasselijk wsd dit nummer, De gemeente wist niet wat we zouden dansen en hij kwam echt binnen als een donderslag.

Velen werden geraakt,mannen as vrouwen, jongens als meisjes...wat een byzondere ochtend

Veelbemoedigende reacties gehad en velen willen de gemaakt opname bekijken
en vele andere gemeentes willen nu ook dat ik bij hun kom dienen...

Veel knuffels gekregen en handengeschud.....

Morgen komt de groep terug uit Nikerie en dan is het dinsdag on route naar Frans Guyana.

Ik probeer zo snel mogelijk alles op het net te krijgen..

Thxs and all the blessings

Adamo

Ik zal proberen de video up te loaden.

Jeugdgevangenis

Heerlijk geslapen,

fris en monter na een prachtige gezegende avond.

Licht ontbeten en rond 9 uur naar de jeugdgevangenis...Daar aangekomen bleek dat er een nieuwe groep jongens was aangekomen en er een rivaliteit was ontstaan zodat alle jongens achter slot en grendel moesten blijven en ook de onderbezetting van het personeel was hier debet aan.

De hoofdwachter bleek ook nog eens een voorganger te zijn en dankzij hem konden we wel naar de jongens gaan en ze een bemoedigend woord geven.

Ze slapen en wonen met zijn tweetjes in een kleine cel, stapelbed, kleine kastjes, open ramen (geen glas)....me hart deed zeer bij het zien hiervan...en wie weet mag ik ze in de nabije weken nog eens bezoeken..Ik hoop het wel..

Daarna naar een spaanstalige dienst geweest in de gevangenis...heel evenmaar en daarna werden we naar de vrouwenafdeling gebracht. De lokale voorganger was er niet en ons werd gevraagd of we genegen waren om in te vallen.

Er kwamen een 30 vrouwen naar de dienst en ik werd verrast door Natassa dat ik ook zou spreken tegen de vrouwen...

We openden met een lied en Natassa introduceerde me, helaas in het surinaams, dus geen idee wat er gezegd werd,

Mijn preek (na gebed) ging over gevangenschap en vrijheid. Men kan gevangen zitten in een cel maar toch vrij zijn in Christus, men kan gevangen zijn in je lichaam en toch vrij zijn in Christus. Ik mocht bemoedigende woorden spreken en wat delen over mezelf...daarna nam Natassa het over, wederom in de surinaamse taal maar op de een of andere manier kon ik het verstaan, echt heel bijzonder.

Op het eind vanhaar preek mocht en kon ik een paar vrouwen een bemoedigend woord geven en ze werden bevestigd door de aangesproken vrouwen, ze hadden gedroomd dat er iemand zou komen om hun een woord te geven...We stonden er allemaal versteld van...Wat een leiding van God en de H.G.

We gingen richting het huis van Natassa en ik zou met haar dochter ilaisa gaan vooroefenen voor morgenochtend. The prodigal son...de verloren zoon

We hebben het stuk bestudeerd in de bijbel en beluisterd en beluister..

Een paar keer geoefend en hij is af....

Vanavond komt het echtpaar van gisteren weer, ze willen komen vertellen wat e rmet ze gebeurt is gisteren....

Ik zal een foto bijvoegen van iliasa

Bid voor morgen voor de dienst, want het lied van de verloren zoon zal hier aankomen.

Adamo

Op weg naar Lelydorp en huiswaarts

Wat een dag, vol gemengde gevoelens.

Ank, haar zus en zwager gaan huiswaarts en ik blijf nog 5 weken...Onze wegen scheiden zich bij het hotel..Hun gaan naar het vliegveld en ik naar mijn nieuwe logeeradres voor de komende 5 weken en later op de dag naar lelydorp om me bij Natassa en haar gezin te vervoegen.

Op mijn logeeradres zie ik het KLM toestel overvliegen op weg naar Amsterdam, echt heel apart om dat mee te maken.

Rond half 9 werd ik opgehaald door Lando, de man van Natassa en wat blijkt, logeer ik bij een van de bekendste gospelzangers van Suriname, ome Theo genaamd.

Aangekomen in Lelydorp tref ik ook een paar vrienden van Lando en Natassa, deze waren benieuwd naar mijn dansen en vroegen of ik die avond wat kon laten zien.

Op het grasveld met de muziek hard staand, ging eerst de vriend van Lando dansen met de angelwings (vond die best zwaar)..Maar hij genoot er met volle teugen van. Later nam ik het over en danste I can only imagine. De vriendin van Natassa werd hierdoor geraakt en huilde. Ik hebtoen voor haar alleen gedanst en ze werd nog dieper geraakt. Ze bleef staan en ik gaf haar een grote doek en op het lied Eagles Wings ging ze helemaal los, was zo gezegend om te zien en haar man barste in tranen uit..Dit was zo mooi om ervaren en we bleven dansen in de voortuin..woorden schieten te kort om te beschrijven wat God allemaal deed deze avond...en met een goed gevoel gingen we slapen..

Morgeneen nieuwe dag, op naar de jeugdgevangenis en vooroefenen voor de zondagmorgendienst

Dank voor jullie steun en gebedeb

Het echte begin van de Outreach

Vandaag is de dag dat Ank, haar zussie en zwager huiswaarts gaan en vooer mij de Outreach gaat beginnen.

De Maranatha groep is in Nickerie en ik ga naar Lelydorp naar Natassa om dan al salles lukt naar de jeugdgevangenis te gaan samen met haar, om daar van de Heer te vertellen en een dienst te houden. Deze jongens zijn allemaal tieners en hoemooi zou het zijn als we ze allemaal zouden kunnen bereiken.

Zondag staat in de planning dat ik een dans tesamen met haar oudste dochter ga opvoeren en we bidden ervoor.

Ik zal proberen een ieder op de hoogte te houden maar helaas is mijn laptop overleden en moet ik dan iedere keer een inernetcafe gaan opzoeken..Een kleine tegenslag maar niet onoverkomelijk.

Mijn gebed is dan ook dat God ook hierin voorziet

En een ider bedankt alvast voor hun reacties over de afgelopen weken...nu komen de 5 weken voor God

Adamo

Browmsberg

vanochtend vroeg uit de veren. we worden om 1/2 7 opgehaald om naar brownsberg te gaan. het is een natuurreservaat in het brokopondo district. In dit gebied wordt ook aktief goud gerwonnen..omdat het ook veel illegaal goud zoeken betreft ( er wordt veel goud gevonden op dit moment) wordt er gepatrouilleerd door een speciale politie. als we het gebied inrijden houdt de geasfalteerde weg ook op.We gaan langs slingerweggetjes , langs afgronden en rijden met de 4 wheel drive bus door grote modderpoelen. De mensen achterin de bus worden af en toe bijna gelanceerd.....Volgens adamo gaan we op deze manier zeker 550 m omhoog.. we deden er een uur over...voor de beeldvorming.

Als we boven zijn hebben we een prachtig uitzicht over het Brokopondo stuwmeer. Maar nu gaat onze inspanning pas echt beginnen. Adamo durft het niet aan met zijn knie en blijft achter. De tocht gaat nu per voet door het woud.. klimmen , dalen , over hele kleine paadjes. We gaan richting de Leon waterval... in de minder droge tijd is er veel water en is het een soela ( een plek waar je op de rotsen bij de waterval kan zitten en het water over je heen laten vallen..De gids vertelt al snel dat we er niet teveel van moeten verwachten omdat het nu de droge tijd is..De wandeling op zich is te doen... ware het niet dat we gek werden van de grote paatrdevliegen, die steken .. dwars door je kleding heen... om gek van te worden... als we bij de waterval komen is het toch een mooi gezicht.. ook al is ie nu niet zo groot...we blijven er even hangen voor foto's, maar gaan toch maar weer snel terug .. dezelfde route.. dezelfde steekvliegen. samen met nog een stel heb ik er flink de vaart in.. ik ben echt klaar met die vliegen.. de terugtocht gaat wat beter dan heen.. maar we lopen ver voor de gids uit... als we aan de goudpolitie die patrouileren vragen of we nog de goede weg gaan... vraag ik of we niet in de achterbak mogen... brutaal.. maar het ze vinden het wel goed.. wij zitten al lang aan ons frisje als de rest na een kwartier binnen komt strompelen...de terugreis met de bus gaat hobbeldebobbel .. ditmaal soms steil naar beneden..het went... tegen 6 uur rijden we Paramaribo weer in... dit was voor mij ( Ank)de laatste dag, morgenochtend de koffer pakken en afscheid nemen van adamo.. nu nog maar even niet aan denken

Warapa kreek

Vandaag zijn we naar de Warapa kreek gegaan.

Om daar te kome rijdenwe eerst naar Alkmaar, een voormalige plantage. Daar stappen we in een bootjeop en varen de commowiijne op.

Langs de grote rivier de commowijne zijn er heel wat vervallen plantages, de Alliancre , een citrusplantage is nog wel actief. nadat we de lunch daar hebben hebruikt gasan we achterop een tractor door de immens grote plantage rijden en stoppen we onderweg om de sinasappels te plukken en te proeven.. het is ontzettend warm

De Warapa kreek is een zijtak van de Coomowijne rivier. Tot 2008 was de kreek 60 jaar lang onbegaanbaar geweest per bootje. In 2008 heeft een nederlands echtpaar de kreek uitgebaggerd en is hij weer begaanbaar. Het bijzondere aan de kreek is dat hij uimondt in de oceaan. Het varen in de kreek is bijna sprookjesachtig te noemen. je vaart als het ware door een tunnel van groen met af en toe een lichtstraal door de takken heen. Om je heen hoor je de geluiden van het oerwoud.. omdat het zo warm is laten de dieren zich verder niet zien. En ineens zien we onze omgeving veranderen... meer licht.... veel dode bomen en we ruiken de zee al.. en dan ben je ineens met je boot uit de kreek en bevindt je je op de oceaan... als de hgids ons wijst op de rode ibissen in een boom... lijkt het alsof ze hem hebben gehoord en ineens vliegen ze op en zien we dat er veel meer vogels in die bomen zaten: wel een stuk of twintig in de kleuren rood, wit en blauw. vliegen door elkaar .. wat een bijzonder schouwspel.. iedereen is overwhelmed.. en niet niemand heeft het vast kunnen leggen op de foto of film.. het ging zxo snel en onverwachts...

..Op de terugweg is het wat koeler en komt het oerwoud langzaam meer tot leven.. we zien o.a. doodskopaapjes die over de kreek springen van de ene boom naar de andere boom. Eeen roofvogel blijft onverstoorbaar op een tak zitten als we nog geen 50 cm onder hem door varen. Het voelt alsof hij daarmee wil zeggen.. dit is mijn gebied.. ik tolereer jullie voor eventjes.

Uiteindelijk komen we weer terug op de commowijne en varen terug naar Alkmaar.. Moe en nog stil van alle indrukken..In alkmaar staat de bus klaar en rijden we richting paramaribo.. moe maar voldaan .. Thuisgekomen hebben we nog net genoeg energie om een snelle hap te nemen en dan richting hotelkamer....